Ang Magna Carta of Women ay kinikilala ang mga katutubong kababaihan at mga batang babae bilang isa sa mga sektor ng kababaihan na ang mga karapatan ay kailangang protektahan, isulong, at itaguyod. Mahalaga rin sa katuparan ng kanilang mga pangunahing kalayaan ay ang pag-aalis ng diskriminasyon laban sa kanila.
Gayunpaman, noong ipinatupad ang mga pag-lock ng COVID-19 sa buong bansa, marami sa loob ng kanilang sektor ang naapektuhan nang matindi at hindi katimbang. Ang mga isyu na umiral bago ang pandemya ay lalo pang pinalala ng mga hamon na dala ng COVID-19. Ikinuwento ng isang babaeng pinuno ng Higaonon, "Marami sa amin sa aming komunidad ang nagtrabaho bilang mga manggagawang bukid, mga construction worker, at mga kasambahay. Ngunit dahil sa lockdown, karamihan ay napilitang huminto sa trabaho ng aming mga amo upang maiwasan ang pagkalat ng virus o dahil wala nang transportasyon na maaaring maghatid sa amin sa aming mga trabaho."
Ang Commission on Human Rights (CHR), bilang Gender Ombud, sa pamamagitan ng Center for Gender Equality and Women Human Rights (GEWHRC) nito at sa pakikipagtulungan ng LILAK (Purple Action for Indigenous Women's Rights), ay mas nilapitan ang kalagayan ng mga katutubong kababaihan at batang babae sa panahon ng pandemya—Paano tinutugunan ng gobyerno ang mga isyung ito? Isinasaalang-alang ba ng COVID 19 Inter-Agency Task Force ang mga kasalukuyang realidad ng katutubong kababaihan, mga kaugnay na ahensya, at mga local government units?
Ang ulat na ito ay nagsisikap na idokumento ang mga alalahanin at pagkabalisa ng mga katutubong kababaihan at mga batang babae, ngunit higit sa lahat, ang kanilang pagpupursige sa paggigiit ng kanilang mga pangunahing karapatan. Ang data at pagsusuri na sakop ay sumasaklaw din sa ilang paksang mahalaga sa kanilang kalidad ng buhay at kagalingan, tulad ng seguridad sa pagkain, kabuhayan, kalusugan, edukasyon, gawaing pagtatanggol sa mga karapatang katutubo, at pakikilahok sa pulitika.
Dapat ding tandaan na ang mga tugon ng ulat na ito ay direktang nagmula sa mga katutubong kababaihang kalahok, nasa edad 15 hanggang 65, ng mga komunidad mula sa Rehiyon X, XII, CAR at CARAGA. Sa mga talakayan, sila mismo ang nagpahayag ng mga rekomendasyon kung paano tutugunan ang mga hamong ito; batay sa kanilang mga karanasan bago at sa panahon ng pandemya.
Umaasa ang CHR na ang pananaliksik na ito ay nagbibigay ng mga mahalagang insight para sa mga mambabatas at mga organisasyon ng civil society na kasangkot sa gawaing patakaran at adbokasiya. Kami, gayundin, ay umaasa sa pagkilala ng iba't ibang kaugnay na ahensya ng gobyerno na responsable para sa mga direktang serbisyo para sa mga katutubong kababaihan.
Habang sinusubukan ng bansa na bumalik sa normal sa gitna ng mga epekto ng COVID-19, tumawag tayo para sa isang mas inklusibong plano sa pagbawi na nagtitiyak na walang sinuman—lalo na ang mga katutubong kababaihan at batang babae—ang maiiwan.
—
Basahin ang buong ulat ng CHR dito: https://cdn1.chr.gov.ph/wp-content/uploads/2022/08/08153513/2022.-Sectoral-Monitoring-on-the-Situation-of-Indigenous-Women-and-Girls-During-the-Pandemic.pdf